fbpx

Oferta

W ofercie naszej firmy znajdziecie Państwo następujące usługi:

Integracja sensoryczna – diagnoza i terapia

Dysfunkcje integracji sensorycznej mają bezpośredni wpływ na całokształt zachowań, reakcji i umiejętności dziecka. Są to zaburzenia związanie z niewłaściwą organizacją bodźców przez układ nerwowy, który odpowiada za niemalże każdą dziedzinę naszego funkcjonowania. Zaburzenia integracji sensorycznej mają zatem bezpośredni wpływ na funkcjonowanie emocjonalne, społeczne, poznawcze dziecka, negatywnie wpływają na kontrolę emocji, koncentrację uwagi, uczenie się. Prawidłowo prowadzona terapia jest bardzo skuteczną formą walki z tymi zaburzeniami, daje szanse na wyrównanie deficytów i prawidłowy rozwój Państwa dziecka.

Objawy zaburzeń integracji sensorycznej:
Ruch, koordynacja, motoryka
  • dziecko jest nadmiernie ruchliwe, poszukuje ruchu, wstaje podczas jedzenia, tupie, przebiera nogami, przeszkadza na lekcjach, ma zwiększoną potrzebę ruchu;
  • zachowuje się ekstremalnie, nie ocenia ryzyka;
  • wpada na przedmioty, inne osoby, źle ocenia przestrzeń;
  • słaba równowaga, potyka się, przewraca, jest mniej sprawny w aktywnościach ruchowych;
  • chaos w zachowaniu, częste zmiany aktywności, krótki czas koncentracji uwagi
  • woli bawić się w miejscu, unika ruchu, wybiera spokojne, statyczne zabawy
  • boi się wysokości, unika wspinania, huśtania, kręcenia się
  • boi się wchodzić po schodach, lub ma problem z wchodzeniem naprzemiennym
  • unika lub wolno uczy się nowych czynności ruchowych
  • używa zbyt dużej lub zbyt małej siły do wykonywania określonych czynności
  • trudność w utrzymaniu koncentracji uwagi, łatwo się rozprasza, ma problemy z zapamiętywaniem informacji
Dotyk
  • unika przytulania, lub przytula się na własnych warunkach
  • denerwują go metki lub szwy w ubraniach
  • ma dużą potrzebę kontrolowania otoczenia
  • izoluje się od dzieci, lub potrzebuje dużo czasu by wejść w kontakt z rówieśnikami
  • w grupie staje się agresywne lub pobudzone ruchowo
  • wkłada przedmioty do buzi
  • jest wybiórcze pokarmowo, nie toleruje pewnych faktur i konsystencji jedzenia, nie chce próbować nowych rzeczy
  • Nie zauważa że się uderzyło, lub wręcz przeciwnie – reaguje histerią na najmniejszy dotyk czy zadrapanie
Słuch i mowa
  • częste infekcje ucha
  • zwraca uwagę na wszystkie dźwięki z otoczenia
  • nie rozumie poleceń słownych, szczególnie złożonych
  • boi się pewnych dźwięków, unika miejsc głośnych, zatyka uszy
  • pobudzenie ruchowe lub wybuchy złości w miejscach głośnych
  • opóźniony rozwój mowy
Wzrok
  • odwraca litery, wzory, pisze w lustrzanym odbiciu
  • gubi tekst podczas czytania
  • ma problemy z przepisywaniem z książki lub tablicy do zeszytu
  • krótkotrwały kontakt wzrokowy
Emocje
  • jest impulsywne lub wycofane
  • bywa agresywne, popycha, szturcha, gryzie inne dzieci, rzuca przedmiotami
  • nie kontroluje zachowań i emocji – często reaguje nieadekwatnie do sytuacji
  • częste zmiany nastrojów
  • jest nadmiernie wrażliwe
Inne
  • nie zgłasza potrzeb fizjologicznych
  • lęk przed wypróżnianiem
  • duża męczliwość
  • nieprawidłowe napięcie mięśniowe

To tylko kilka przykładów reakcji i zachowań mogących wynikać z zaburzeń integracji sensorycznej. Dziecko może prezentować szeroki wachlarz reakcji, lub tylko kilka z nich, mogą być one bardziej lub mniej nasilone, albo wręcz zmienne i skrajne. Ponieważ dysfunkcje te są związane z układem nerwowym, należy zawsze rozpatrywać je w sposób indywidualny, a dla prawidłowego procesu terapeutycznego niezbędna jest diagnoza przeprowadzona przez doświadczonego i uprawnionego terapeutę.

Jeżeli macie Państwo pytania lub wątpliwości, prosimy o kontakt.

B6A9541
B6A9559
B6A8548
B6A8981
B6A8892
B6A8864

Logosensoryka

Jest to połączenie terapii integracji sensorycznej i logopedii. Ta forma terapii opracowana została dla dzieci u których opóźniony rozwój mowy, zaburzenia mowy i/lub wymowy związane są z dysfunkcjami integracji sensorycznej.

Procesy integracji sensorycznej mają duży wpływ na rozwój mowy, między innymi dlatego, że odbierane są w takich strukturach Ośrodkowego Układu Nerwowego, które odpowiadają także za rozwój funkcji słuchowych, wzrokowych i mowy. Są to: pień mózgu, rdzeń przedłużony, twór siatkowaty i móżdżek. Dla rozwoju mowy istotna jest integracja trzech zmysłów: przedsionkowego, proprioceptywnego i dotyku.

To od prawidłowej analizy wrażeń płynących z tych zmysłów zależy rozwój takich umiejętności jak  zawiadywanie ruchami aparatu artykulacyjnego, precyzja ruchów czy normalizacja napięcia mięśniowego, co bezpośrednio wpływa na funkcje mowy.

Ta forma terapii skierowana jest także dla dzieci z nadwrażliwością dotykową w obrębie jamy ustnej, co skutkować może wygórowanym odruchem wymiotnym i zaburzeniami odżywiania (duża wybiorczość pokarmowa).

Terapia prowadzona jest przez logopedę, terapeutę integracji sensorycznej.

Logopedia – diagnoza i terapia

Mowa w sposób istotny wpływa na rozwój dziecka, kształtuje jego interakcje z najbliższymi, pozwala określić potrzeby, daje przestrzeń do pełnego formułowania myśli, wyrażania sądów, uczuć. Wszelkie trudności w odbiorze lub nadawaniu komunikatów powodują frustrację, napięcie emocjonalne, problemy w kontaktach społecznych.. Dlatego tak ważne jest, by jak najszybciej eliminować wszelkie trudności w tym zakresie.

Diagnoza logopedyczna przebiega w przyjaznej atmosferze zabawy, w trakcie której specjalista precyzyjnie określa obszary wymagające wsparcia.
Ocenie podlega m.in.:

  • Słuch fizjologiczny i fonematyczny
  • budowa i funkcjonowanie aparatu artykulacyjnego
  • funkcje pokarmowe
  • funkcje oddechowe
  • artykulacja
  • kompetencje komunikacyjne i językowe
  • inne, indywidualne czynniki mogące wpływać na rozwój mowy
B6A9749
B6A9763

Terapia logopedyczna

Plan terapii określany jest indywidualnie, z uwzględnieniem możliwości i potrzeb każdego dziecka. Celem nadrzędnym naszych specjalistów jest usunięcie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się, od prostych wad wymowy po niemożność mówienia włącznie. I jesteśmy w tym naprawdę skuteczni 🙂

Psycholog

Terapia ręki

Sprawne i silne mięśnie dłoni to niezwykle ważny element codziennego funkcjonowania. Nieprawidłowy rozwój motoryczny negatywnie wpływa na pracę ręki, a to z kolei przekłada się na motorykę małą, obniża precyzję  i płynność ruchów. Pojawiają się problemy z manipulowaniem małymi przedmiotami, czynnościami samoobsługowymi, czy w końcu z nabywaniem umiejętności pisania, zakreślania czy kolorowania. Zaburzenia pracy ręki znacznie wpływają na możliwości edukacyjne dzieci, które zniechęcają się i odmawiają prac manualnych.

Terapia ręki skupia się na usprawnieniu motoryki małej, wypracowaniu precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców, zwiększa także ruchomość obręczy barkowej. W efekcie terapii wydłuża się czas pracy, poprawia się zdolność koncentracji uwagi, percepcja wzrokowa, słuchowa i koordynacja wzrokowo-ruchowa.

Nasi specjaliści dysponują szerokim wachlarzem metod i pomocy terapeutycznych zapewniających dużą efektywność zajęć.

Trening Umiejętności Społecznych (TUS)

Grupy terapeutyczne TUS prowadzone są w szczególności dla dzieci z trudnościami w funkcjonowaniu społecznym, np.

  • trudności w funkcjonowaniu w grupie rówieśniczej
  • impulsywność, opozycyjność, agresja
  • nieśmiałość, wycofanie społeczne
  • trudności z dostosowaniem się do panujących zasad
  • uleganie niekorzystnym wpływom
  • problemy wychowawcze

Ta forma terapii polecana jest przede wszystkim dzieciom z diagnozą:

  • ADHD
  • Zespołem Aspergera
  • wysokofunkcjonującym autyzmem
  • zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi
  • zaburzeniami zachowania
  • dzieci nieśmiałe i lękowe

Terapia pedagogiczna

Celem prowadzonej przez nas terapii pedagogicznej jest wszechstronny rozwój zdolności poznawczych i percepcyjno-motorycznych dziecka. Ta forma terapii skierowana jest do dzieci, które przejawiają nieprawidłowości w rozwoju psychomotorycznym i społecznym w obrębie motywacji, emocji, nabywania i przyswajania wiedzy, integracji i współżycia socjalnego. Nasi specjaliści w toku oddziaływań terapeutycznych stwarzają dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, kształtują prawidłowe nawyki i techniki przyswajania wiedzy oraz zdolności do praktycznego posługiwania się nabytymi umiejętnościami, także w życiu pozaszkolnym.

Sensoplastyka

Zajęcia te wpływają na optymalny rozwój całego organizmu. Stymulując wszystkie zmysły: węchu, wzroku, dotyku, słuchu, smaku wpływa na rozwój połączeń nerwowych w mózgu usprawniając tym samym procesy analizy i syntezy.
W trakcie zajęć:

  • wspomagamy budowanie świadomości ciała i przestrzeni
  • dbamy o usprawnienie ruchowe (przygotowanie do nauki chodzenia w przypadku niemowląt)
  • wpływamy na rozwój mowy (ośrodki w mózgu odpowiedzialne za mowę są usytuowane blisko ośrodków odpowiadających za małą motorykę – czyli pracę dłoni)
  • poprzez wspólne działania pogłębimy nasz kontakt emocjonalny z dziećmi – budujemy w ten sposób ich poczucie bezpieczeństwa
    dzieci podczas zajęć uwalniają naturalna ekspresje twórczą
  • wspieramy samodzielność
  • dzieci doświadczają sukcesów w realizacji swoich pomysłów
  • wychodzimy ze schematów
  • uczestnicy poznają nowe form wyrazu i działań artystycznych
  • współdziałamy i wzajemnie sobie pomagamy w celu osiągnięcia zamierzonych planów
  • pielęgnujemy krytyczne i świadome spojrzenie na rzeczywistość, które skutkuje innowacyjnością w działaniu
  • wzmacniamy wiarę we własne możliwości.

Terapia czaszkowo- krzyżowa

Terapia Czaszkowo-Krzyżowa (zwana także Cranio- Sacralną) to jedna z metod terapii
manualnej. Stosowana jest przy dolegliwościach, związanych nie tylko z ciałem pacjenta, ale
również z całą jego osobą. Cechą charakterystyczną tej terapii jest jej delikatność. Terapeuta
pracuje w sposób nieinwazyjny, wykorzystując najczęściej nacisk o sile 5 gramów. Poprzez
pracę z tkankami wpływa na układ czaszkowo-krzyżowy.
Terapia czaszkowo-krzyżowa także u dzieci przynosi bardzo dobre efekty. W sytuacji kiedy
pacjentem jest dziecko, sesja może być krótsza a jej przebieg bardziej dynamiczny. Terapia ta
jest bardzo delikatna i bezpieczna, polecana i stosowana u niemowląt, oraz starszych dzieci,
znacznie poprawiając ich funkcjonowanie.:

Elektrostymulacja

To bezpieczna forma pracy z mięśniami ciała w formie masażu- tonowania napięcia mięśniowego i pobudzania mięśni do pracy, także tych w okolicy orofacjalnej, które biorą czynny udział w procesie realizacji mowy i nie tylko. Zabiegi elektrostymulacji są skutecznym uzupełnieniem terapii logopedycznej i leczenia ortodontycznego. Są całkowicie bezpieczne – impulsy TENS i EMS, posiadają niskie natężenie i stymulują jedynie nerwy czuciowe na powierzchni skóry. Do elektrostymulacji wykorzystuje się wysokospecjalistyczny sprzęt medyczny, a terapię wykonuje specjalnie wyszkolony i certyfikowany specjalista.
Elektroterapię stosuje się głównie w leczeniu objawowym schorzeń neurologicznych oraz układu ruchu. wykorzystuje się tu różne rodzaje prądów- zarówno prąd stały, jak i zmienny o niskim natężeniu. Zasadniczym celem oddziaływania elektrostymulacją są: zniesienie bólu, poprawa ukrwienia tkanek i wzmacnianie mięśni.
Mechanizm działania TENS

TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation – przezskórna stymulacja nerwowa) to metoda elektroterapii, która opiera się na działaniu impulsów elektrycznych o niskiej częstotliwości. Prąd emitowany przez elektrostymulator, oddziałuje na nerwy obwodowe, które odpowiadają za odczuwanie m.in. temperatury, przesyłanie sygnału na drodze nerwowej aż do synaps rdzenia kręgowego, który wywołuje nastepujące efekty:

Impuls elektryczny zakłóca przepływ bodźców bólowych do mózgu, dlatego mózg nie otrzymuje danych dotyczących miejsca występowania i nasilenia bólu. Oznacza to, że prąd wpływa korzystnie na struktury nerwowe i uniemożliwia odczuwanie bólu.

Działanie przeciwbólowe. Elektroterapia wyzwala zwiększoną produkcję naturalnych hormonów beta-endorfin, których działanie jest przeciwbólowe i wpływa na poprawę nastroju.

Elektrostymulacja nerwowo-mięśniowa prądami EMS?

Elektroterapia nerwowo-mięśniowa EMS wzmacnia i rozbudowuje mięśnie oraz wykazuje działanie relaksujące. Pobudza krążenie krwi i limfy. Stymulacja EMS wpływa na nerwy ruchowe, które pobudzają mięśnie do skurczu. Działanie tego typu elektrostymulacji oparte jest o prądy pulsacyjne Faraday’a. Niewątpliwie ogromną zaletą stosowania EMS jest możliwość wybiórczego oddziaływania na wybrane partie mięśni. Pacjent poddany elektrostymulacji odczuwa delikatne i zarazem głębokie działanie prądu, w tkankach podskórnych, nerwach oraz mięśniach.

Dla kogo przeznaczona jest elektrostymulacja TENS ?

Elektroterapia prądami TENS/EMS przeznaczona jest dla dzieci i dorosłych z problemami logopedycznymi w zakresie:

  • opóźnionego rozwoju mowy
  • nawykowego otwierania ust;
  • zaburzeń napięcia mięśniowego;
  • zaburzeń pracy stawów skroniowo-żuchwowych (bruksizm, adhezja, czynniki psychiczne: ogryzanie paznokci, nagryzanie obcych przedmiotów);
  • zaburzeń dyslalicznych;
  • wysiękowego zapalenia uszu (zaburzenia pracy trąbki słuchowej);
  • niedosłuchu;
  • problemów z połykaniem pokarmów;
  • krztuszenia się podczas jedzenia i picia;
  • autyzmu;
  • korekcji mowy nosowej oraz po usunięciu 3 migdałka;
  • rehabilitacji chorych z afazją;
  • udaru w rozległych obszarach korowych;
  • urazów czaszkowo-mózgowych;
  • porażenia nerwu twarzowego;
  • porażenia mózgowego;
  • rozszczepów podniebienia i krtani oraz w wielu innych przypadkach;
  • migren, bóli głowy;
  • Pracy z osobami dotkniętymi parestezjami (uczucie mrowienia, drętwienia);
  • ostrego bólu stawów, dłoni i stóp;
  • przewlekłych bóli stawów, dłoni i stóp;
  • bólów fantomowych;
  • bólów szyjnego, piersiowego i lędźwiowego odcinka kręgosłupa;
  • reumatyzmu i artretyzmem;
  • problemów w zakresie ostrości widzenia;
  • słabej motoryki kończyn górnych i dolnych;
  • zaburzeń oddychania;
  • chorób górnych dróg oddechowych;
  • chorób na tle nerwowym.
    Elektrostymulacja TENS/EMS jest całkowicie bezpieczna. Pacjenci odczuwają jedynie lekkie mrowienie na skórze bądź wibracje mięśni wokół elektrod. Impulsy TENS posiadają niskie natężenie i stymulują jedynie nerwy czuciowe na powierzchni skóry.

    Przeciwskazaniami do korzystania z zabiegów elektrostymulacyjnych są:

  • Silna arytmia serca.
  • Epilepsja (wymaga konsultacji z neurologiem)
  • Aktywny nowotwór złośliwy
  • Stymulacja w okolicy klatki piersiowej u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca (elektrostymulacja TENS nie jest przeciwwskazaniem)
  • Nie należy stymulować mięśni metodą EMS w stanach pooperacyjnych oraz świeżo po urazie.
  • Nieuregulowane nadciśnienie
  • Ciąża – nie wolno stymulować brzucha, jednak można stosować TENS przeciwbólowo np. na stawy i plecy. W trakcie porodu naturalnego zaleca się łagodzenie bólu z użyciem elektrostymulatora TENS.
  • Zaawansowane zaburzenia naczyń w miejscu zabiegowym.
  • Gorączka.

Komunikacja Wspomagająca i Alternatywna AAC

Czym jest terapia AAC

AAC (ang. Augmentative and alternative communication – komunikacja alternatywna i wspomagająca) Są to różnorakie metody umożliwiające komunikację pomimo trudności w werbalnym przekazie. AAC to pozawerbalne metody jak gesty, symbole czy komunikatory, które odpowiednio dobrane i wykorzystywane dają możliwość porozumiewania się lub wspomagają mowę werbalną dla lepszej komunikacji.

Dla kogo?

  • Dla osób z trudnościami w porozumiewaniu się. 
  • Dla osób niemówiących ale i dla tych które mówią, lecz ich mowa nie jest wystarczająca dla funkcjonalnego porozumiewania się. 
  • Metody są dostosowywane pod użytkownika, sam użytkownik nie musi spełniać ŻADNYCH wymagań aby skorzystać z terapii i zacząć się komunikować lub usprawnić swoje umiejętności porozumiewania się.
  • AAC nie hamuje mowy werbalnej, lecz może wpłynąć na jej pojawienie się lub ją rozwinąć.

W trakcie terapii AAC możecie Państwo liczyć na:

  • Ocenę umiejętności porozumiewania się danego dziecka, czyli określenia zachowań komunikacyjnych i ich znaczenia,  dostosowanie kanału odbioru i kodu komunikacyjnego danego dziecka, określenie systemu motywacyjnego, dobór strategii oraz narzędzi
  • Stworzenie indywidualnego systemu komunikacyjnego z określeniem wszystkich jego elementów
  • Wykonanie narzędzi takich jak symbole, książki komunikacyjne czy oprogramowania na tablet dla danego użytkownika
  • Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych 
  • Wdrażanie sposobu komunikacji danego dziecka w różnych środowiskach

Wszystko w ścisłej współpracy z rodzicami przygotowywanymi do roli partnera komunikacyjnego, dla całościowej poprawy funkcjonowania dziecka.

Indywidualna Stymulacja Słuchu metodą dr.K.Johansena

Metoda Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena polega na słuchaniu specjalnie nagranej na syntezatorze muzyki lub muzyki instrumentalnej odpowiednio dobranej do potrzeb uczestnika programu. Utwory obejmują różne częstotliwości, dzięki czemu stymulują i poprawiają funkcjonowanie uwagi słuchowej uczestnika.  Muzyka jest słuchana w domu przez sześć dni w tygodniu przez 10-15 minut dziennie przez słuchawki. Postępy są kontrolowane co 6 do 8 tygodni (zależnie od wieku). Każdorazowo dziecko otrzymuje nową specjalnie dla niego przygotowaną płytę CD z programem terapeutycznym. Cały program trwa 10-18 miesięcy. Dzieci najczęściej potrzebują 10-12 miesięcy.

Rozpoczęcie terapii poprzedza przeprowadzenie diagnozy, w skład której wchodzi wywiad, badanie audiometrii tonalnej oraz testy mowy utrudnionej w tym test dychotyczny.

Metoda Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena poprawia:

  • Przetwarzanie bodźców słuchowych,
  • Czytanie
  • Rozumienie mowy
  • Artykulację,
  • Komunikację,
  • Zdolność utrzymania uwagi i koncentracji na wypowiedziach ustnych,
  • Harmonizuje napięcie mięśniowe, co wpływa na postawę ciała,
  • Koordynację ruchów i utrzymywanie równowagi,
  • Motorykę,
  • Samoocenę

Zalety metody Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena:

  • Dostępność, ponieważ terapia ma miejsce w domu dziecka,
  • Terapia odbywa się w bezpiecznym, przyjaznym otoczeniu, co jest dla dziecka bardzo istotne,
  • w trakcie stymulacji Johansena IAS nie ma konieczności rezygnowania z innych oddziaływań terapeutycznych, jakim jest poddawane dziecko.

Elementy Terapii Neurotaktylnej MNRI wg. metody dr. S.Masgutovej

Stymulacja systemu taktylnego (łac. tactilis – dotykalny) jest koncepcją opartą na badaniach i doniesieniach naukowców, którzy łączą zachowanie człowieka z procesami zachodzącymi w jego mózgu. Metoda bazuje również na podstawowych założeniach neurologii, integracji sensorycznej oraz psychologii.

Podczas terapii taktylnej poprzez wykorzystanie różnych technik masażu dochodzi do stymulacji receptorów znajdujących się w skórze oraz aktywacji rozwoju funkcji mózgowych i układu nerwowego. W trakcie terapii dostarczane są kontrolowane ilości bodźców sensorycznych – w głównej mierze dotykowych i proprioceptywnych. Czynności te mają na celu uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju i samoregulacji organizmu.

Masaż należy wykonywać na tyle delikatnie by był on przyjemny, a jednocześnie wystarczająco mocno, by terapeuta mógł wykorzystać jego pobudzające działanie. Ruchy dłoni powinny być spokojne, wolne i rytmiczne, a siła dotyku odpowiednio dostosowana do wieku pacjenta oraz do rodzaju receptorów, które terapeuta chce stymulować. By zaktywizować wolne zakończenia nerwowe skóry należy przeprowadzić lekki, stymulujący masaż naskórka i skóry właściwej. Uciski o średniej intensywności pobudzają receptory odbierające bodźce o niskiej częstotliwości. By stymulować głębsze struktury skóry właściwej i tkanki podskórnej należy wprowadzić techniki o silniejszym nacisku dłoni, dzięki któremu dochodzi do aktywizacji mechanizmu interakcji związków skóry z mięśniami, ścięgnami i kośćmi.

Stymulacja systemu taktylnego znajduje zastosowanie jako samodzielna terapia bądź jako uzupełnienie innych metod terapeutycznych. Jest to koncepcja wspierająca rozwój dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami neurologicznymi czy zaburzeniami procesów integracji sensorycznej. Co więcej, terapię taktylną można stosować profilaktycznie, by zapobiec wystąpieniu nieprawidłowości rozwojowych w przyszłości (m.in. u niemowląt i dzieci należącej do tzw. grupy ryzyka okołoporodowego.

Wskazaniem do stosowania terapii taktylnej są::

  • mózgowe porażenie dziecięce,
  • autyzm,
  • agresywne zachowania,
  • lęki i fobie,
  • nadpobudliwość psychoruchowa,
  • opóźnienia w rozwoju umysłowym,
  •  trudności w nauce,
  • zaburzenia mowy.

Prowadzenie terapii taktylnej jest przeciwwskazane, jeżeli u pacjenta występuje:

  • gorączka,
  • ostre stany zapalne i stany alergiczne skóry,
  • zapalenie węzłów chłonnych,
  • krwotoki lub tendencje do ich występowania,
  • skaleczenia skóry,
  • wszelkiego rodzaju zmiany dermatologiczne,
  • wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach,
  • zapalenie i zakrzepica żył,
  • niewyrównane wady serca.

Badanie ASRS – Diagnoza Spektrum Autyzmu

ASRS, to zestaw kwestionariuszy, który służy do pomiaru zachowań związanych z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) u dzieci (2-5lat) i młodzieży (6-18 lat). Bada problemy w zakresie umiejętności komunikacyjnych, deficyty uwagi oraz trudności w kontaktach z rówieśnikami i z dorosłymi. ASRS uwzględnia kryteria diagnostyczne z DSM-IV-TR dla spektrum autyzmu. Kwestionariusz może wypełnić rodzic, opiekun lub nauczyciel. Istnieje możliwość dodatkowego wypełnienia testu przez rodzica oraz nauczyciela w celu porównania wyników i zwiększenia pewności trafnej diagnozy, w takim przypadku nauczyciel otrzymuje informacje jak zalogować się do testu on-line poprzez rodzica bez spotkania z psychologiem. UWAGA: O diagnozie końcowej decyduje lekarz psychiatra po zapoznaniu się z dokumentacją. Lekarz może zalecić dodatkowe badania (logopeda, pediatra, neurolog, pedagog itp.), które będą potrzebne do wystawienia przez niego końcowej diagnozy.

Przebieg spotkań:

Pierwsze spotkanie – wywiad z opiekunem

Podczas pierwszego spotkania zbierane są informacje o dziecku konieczne do dalszego procesu diagnostycznego. Spotkanie odbywa się w obecności opiekuna bez dziecka. Zaleca się, by był to rodzic/opiekun, który ma największą wiedzę o dziecku i jego funkcjonowaniu.

Może zostać wspólnie podjęta decyzja o dodatkowym wykonaniu testu przez nauczyciela lub innego opiekuna.

Dokumenty na pierwsze spotkanie:

  • opinia z przedszkola/żłobka lub od opiekunki (opis funkcjonowania),
  • posiadane diagnozy psychologiczne, neurologiczne, psychiatryczne,
  • opinia logopedy, fizjoterapeuty,
  • wszystkie dokumenty, które posiada opiekun dotyczące stanu zdrowia fizycznego i psychicznego dziecka.

Drugie spotkanie – test wypełniany przez opiekuna oraz obserwacja dziecka w gabinecie

Na spotkaniu diagnostycznym obecne jest dziecko. Opiekun wypełnia kwestionariusze w formie on-line, natomiast psycholog obserwuje funkcjonowanie dziecka poprzez rozmowę, wspólną zabawę i obserwację. Psycholog może poprosić rodzica o dołączenie do aktywności lub o opuszczenie gabinetu.  

Trzecie spotkanie – przekazanie raportu z badania oraz jego wyjaśnienie

Na trzecim spotkaniu obecny jest opiekun bez dziecka. Podczas niego psycholog wyjaśnia wynik badania oraz przekazuje dokument, z którym można udać się do psychiatry. Wyniki badania mogą świadczyć o problemach związanych ze spektrum autyzmu/ADHD lub o ich braku.

O diagnozie końcowej decyduje lekarz psychiatra po zapoznaniu się z dokumentacją. Lekarz może zalecić inne dodatkowe badania, które będą potrzebne do wystawienia przez niego końcowej diagnozy (logopeda, pediatra, neurolog, pedagog itp.).

Dodatkowe spotkanie – obserwacja dziecka

Jeśli psycholog uzna, że jednorazowa obserwacja dziecka nie dostarczyła jasnych wniosków diagnostycznych, może być konieczne powtórne spotkanie.

Badanie CONNERS 3 – diagnoza ADHD i zaburzeń współistniejących

Conners-3, to zestaw kwestionariuszy, który służy do diagnozy ADHD i zaburzeń współwystępujących (zaburzenia zachowania i zaburzenia opozycyjno-buntownicze) u dzieci i młodzieży (6-18 lat). Rozpoznanie dotyczy obszarów funkcjonowania osoby badanej, które dają możliwość stworzenia indywidualnego profilu dziecka, dzięki temu wnioski z badania mogą wstępnie pokazywać inne powody występowania zaburzeń dających podobne objawy do ADHD, a nie będące nimi (lęk, depresja, zaburzenia zachowania), co wymaga dalszej diagnozy w innym kierunku niż ADHD. Conners-3 poprzez ukazanie zakresu trudności u dziecka umożliwia dostosowanie terapii do jego potrzeb oraz sprawdzanie jej efektów. Kwestionariusz może wypełnić rodzic, opiekun lub nauczyciel oraz dziecko (po 8 roku życia). Istnieje możliwość dodatkowego wypełnienia testu przez rodzica, nauczyciela i/lub dziecko w celu porównania wyników i zwiększenia pewności trafnej diagnozy, w takim przypadku nauczyciel otrzymuje informacje jak zalogować się do testu on-line poprzez rodzica bez spotkania z psychologiem.

UWAGA: O diagnozie końcowej decyduje lekarz psychiatra po zapoznaniu się z dokumentacją. Lekarz może zalecić dodatkowe badania (logopeda, pediatra, neurolog, pedagog itp.), które będą potrzebne do wystawienia przez niego końcowej diagnozy).